چطور به سینما آلوده شدم؟

این مدت، فکر می کردم بهتره که دیگه فیلم دیدنو کنار بزارم. ولی نکته اینجاست که نمیشه! یعنی من به هرچی غلبه کنم آخرسر بازگشتم به سوی سینماست:| 

از وقتی که یادم نمیاد جلوی تلوزیون بزرگ شدم. چون ازین بچه هایی بودم که قبل ۷سالگی به جنون مبتلان کسی نمی تونست کنترلم کنه. شبا یه بالش مینداختن جلو تلوزیون، یکم خوراکی هم میزاشتن کنارش و میرفتن بخوابن. منم تا ۳ ۴ صبح بیدار می موندم تلوزیون میدیدم و همونجا خوابم می برد. 

پررنگ ترین خاطراتم از کودکی با خانوادم برمیگرده به روزای تعطیلی که ۲۴ساعته می نشستیم جلوی تلوزیون و لبتاپ،فیلم و سریال می دیدیم. شاید ۷سال یا کمتر داشتم. مثلا بهترین سریالایی که اون زمان می دیدیم و عاشقانه دنبالش می کردیم prison break, lost, 24, grey's anatomy بود. یه کاناپه داشتیم، ازینایی که وقتی میشینی توش فرو میری. بعد هرکی یه طرف می نشست و پتو رو تا ته می کشیدیم بالا:) کل روز ت نمی خوردیم. بعضا غذا رو اجاق می سوخت و جزغاله میشد:| آخرسرم چون دیوارم از همه کوتاه تر بود تقصیر من میشد.

 

الان که داشتم با خانواده راجع بهش صحبت می کردم مامانم با تعجب فکر کرد که چرا اونارو با من دیدن! بعد بابا تعجب کرد که چرا من اصلا باهاشون اونارو دیدم!

 

پ.ن: یکی از مورد علاقه های کودکیم فیلم آخرامان مل گیبسون بود. خیلی فیلم جالبی بود اگه ندیدین پیشنهاد می کنمش:) 

یادمه تقریبا ۱۱ یا ۱۲ سال پیش بود و داییم هنوز مجرد بود. بعد منو پسرخالم نشسته بودیم جلو کامپیوترشو داشتیم این فیلمو می دیدم و از هیجان بالا پایین می پریدیم. بعد یه لحظه دوست داییم اومد بالاسرمون یه نگاهی به فیلم انداخت بعد با پرای ریخته محل رو ترک کرد:|